آشنایی کامل با کابل لاستیکی

کابل ها باید عایق بندی شوند تا از آسیب های مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی جلوگیری شود که می تواند از این آسیب ها جلوگیری کند.

به عبارت دیگر، هادی ها به موادی نیاز دارند که بتوانند عایق الکتریکی لازم را برای جلوگیری از اتصال کوتاه در سیم های فلزی سیم برق در کابل با یکدیگر یا در موارد دیگر و برق گرفتگی فراهم کنند.

از مواد عایق برای جداسازی هادی ها از یکدیگر استفاده می شود و بیشتر عایق سیم و کابل از پلیمرها ساخته می شود. در واقع دلیل استفاده از این پلیمرها این است که پلاستیک مقاومت بالایی در برابر جریان الکتریکی دارد.

در نهایت در مرحله پایانی عایق کاری از پوشش به عنوان پوشش بیرونی در برابر نیروهای فیزیکی و آسیب های شیمیایی استفاده می شود. بنابراین، در این مواجهه، جزئیات بیشتری در مورد کابل های روکش لاستیکی و پلاستیکی ارائه خواهیم کرد.

کابل لاستیکی یا پلاستیک چیست؟

به طور کلی، زمانی که از پلاستیک یا لاستیک به عنوان ماده عایق کابل استفاده می شود، کابل پلاستیکی یا کابل لاستیکی گفته می شود.

البته امروزه نمی توان از پلاستیک و لاستیک به تنهایی برای عایق کاری کابل های برق استفاده کرد بنابراین به جای کابل های برق با روکش های لاستیکی و پلاستیکی از کابل های حاوی پلی وینیل کلراید یا عایق پی وی سی استفاده می شود زیرا این سری از کابل های برق عایق هستند. کلرزنی اتیلن، یعنی پلی وینیل کلرید.

در حال حاضر از کابل های پلاستیکی در موارد خاص مانند منبع تغذیه کشتی استفاده می شود و قبل از ورود کابل های پلاستیکی به بازار از کابل های لاستیکی با روکش سربی و حتی بدون روکش سربی با ولتاژ 6 کیلو ولت استفاده می شد.

از آنجایی که پلی وینیل کلراید با فرمول مشخص را نمی توان به طور همزمان در تمامی شرایط دمایی استفاده کرد، در نتیجه انواع مختلفی با فرمول های متفاوت برای دماها و شرایط استفاده مختلف تهیه می شود و کلاس خاصی برای این ماده عایق وجود دارد.

گروه دوم همچنین شامل مواد ترموپلاستیک، همچنین به عنوان ترموستات، از جمله پلی اتیلن مخلوط شده با کلر CPE، CP نئوپرن، پلی اتیلن متقاطع XPL یا XPLE، لاستیک EP، EPR یا EPDM، Hypalen CSP، Silicon Si و در گروه آخرین پوشش های رشته ای از الیاف K هستند.

کاربرد کابل لاستیکی

عایق پی وی سی به طور مستقیم در صنعت کابل سازی استفاده نمی شود، در دمای معمولی سخت و شکننده است و در برابر حرارت ناپایدار است، همانطور که قبلا ذکر شد، با افزودن نرم کننده، مواد بسته بندی، رنگ کابل، رنگ و گرمایش به اختصار می تواند باعث ایجاد یک نرم کننده شود.

مواد مشابه با مایع و در فرمولاسیون های مختلف بخش های ذکر شده را می توان به عنوان عایق کابل استفاده کرد.

توجه داشته باشید که کابل های پی وی سی تا ولتاژ 1000 ولت را می توان بدون روکش فلزی استفاده کرد و لازم به ذکر است که این کابل ها دارای سه لایه عایق سیم، فیلر و روکش بیرونی می باشند.

این کابل ها عمدتاً در مواردی مانند کاربردهای داخلی نیروگاه ها، پست ها، تابلوهای برق، روشنایی خیابان ها و در نهایت سیم های کنترلی مورد استفاده قرار می گیرند، برای ولتاژهای بیشتر از 1 کیلو ولت باید از روکش فلزی برای این کابل های پلاستیکی استفاده کرد. غلاف گفته شده را می توان به صورت زره، تسمه فولادی و یا به صورت روکش عرضه کرد.

انواع عایق در کابل روکش پی وی سی

کابل PVC از سه نوع عایق مصنوعی شامل PVC (پلی وینیل کلراید)، PET (پلی اتیلن) ​​و XLPE (پلی اتیلن متقاطع) تشکیل شده است.

لازم به ذکر است که رایج ترین انواع کابل های برق پلاستیکی دارای عایق پی وی سی می باشند که مزایا و معایب آنها در زیر ذکر شده است.مزایا و معایب استفاده از پلی وینیل کلراید (PVC)

کابل های پی وی سی دارای وزن کمتر، سطح صاف و تمیز، انعطاف پذیری بالا و قابل نصب به صورت عمودی نسبت به کابل های غلاف سربی هستند، همچنین در تاسیسات داخلی نیازی به استفاده از کابل PVC نیست و کابل نمی سوزد و از رده خارج نمی شود. پایداری شیمیایی بی نظیری دارد.

اما یکی از معایب کابل های پی وی سی بالا بودن ضریب تلفات آنهاست و منجر به تلفات حرارتی بالایی در ولتاژهای بالا می شود و با افزایش سطح ولتاژ در کابل های فشار قوی این تلفات حرارتی نیز افزایش می یابد.